DOLNE I GÓRNE GRANICE

W 1983 r. najmniejszy teatr liczył 530 miejsc, a dolna granica mieści się na poziomie 283,9 tys. mieszkańców. Ze względu na minimalną liczbę przedsta­wień dolną granicę dla 1983 r. można szacować odpowiednio na poziomie 117,5    tys. (przy założeniu, że minimalna liczba przedstawień może wynosić 140, tzn. tyle, ile w 1983 r. wyniosła w Bydgoszczy) bądź 267,1 tys. (przy założeniu, że teatr powinien organizować nie mniej niż 154 przedstawienia, tzn. tyle, ile zorganizował teatr w Bytomiu). Jak z tego wynika, zwiększenie minimalnej liczby przedstawień o 14 powoduje, że dolna granica dla tego rodzaju instytucji przesuwa się o 150 tys. mieszkańców.A jak kształtuje się dolna granica, gdy podstawą szacunku jest liczba widzów. W 1978 r. najmniej widzów obejrzało przedstawienia w Bydgoszczy, tj. 66,1 tys. Z równania regresji wynika, że dla zgromadzenia takiej publi­czności potrzeba było w tym czasie 281,7 tys. mieszkańców, a przy 68,8 tys. widzów (tylu obejrzało przedstawienia w Gdańsku) — 290,7 tys. mieszkań­ców. W 1983 r. najmniej widzów miał teatr w Bytomiu (69,3 tys.). Dla zgromadzenia takiej liczby potrzeba było 351,7 tys. mieszkańców, a dla zgromadzenia 76,7 tys. widzów (tylu obejrzało przedstawienia w Gdańsku) —   386,7 tys. mieszkańców.